Trudności, podróże i piłki tenisowe

Linda Becker przestała grać w tenisa w nocy, bo nie widziała piłek, które na nią leciały. "Przypadkowo zobaczyłam w telewizji coś o ślepocie nocnej, więc poszłam do mojego optometrysty" - mówi Becker. Potwierdził on, że ma ślepotę nocną i wysłał ją na dalsze badania. Okulista powiedział jej: "Przykro mi, ale ma pani retinis pigmentosa i pewnego dnia będzie pani niewidoma".

"Jako młoda matka nie mogłam sobie z tym poradzić" - mówi Becker. Weszła więc w dekadę zaprzeczania, dopóki nie zaczęła przejeżdżać bokiem innych samochodów podczas jazdy. "Pewnego dnia wjechałam na osiedle, a nad maską mojego samochodu rozległo się uderzenie. Pomyślałam: 'O mój Boże, co ja zrobiłam? Czy ja kogoś zabiłem?" Zjechałem na pobocze, a policjant, który akurat jechał za mną, podszedł do mojego okna. Byłem zdruzgotany. Zapytałem: "Co ja zrobiłem?" Powiedział mi, że biegacz, który nie zwracał uwagi, potknął się o maskę mojego samochodu. Ale wiedziałem, że gdybym widział lepiej, to bym się zatrzymał. To był dzień, w którym odłożyłem kluczyki od samochodu".

Radzenie sobie z Retinitis Pigmentosa

Zachęcona przez swoje dzieci do kupna psa przewodnika, Becker zadzwoniła do organizacji Guide Dogs for the Blind (GDB). Dowiedziała się, że zanim otrzyma psa, musi posiadać umiejętności orientacji i poruszania się (O&M), w tym umiejętność chodzenia z białą laską.

"Zadzwoniłam do Instytutu Braille'a i byłam co najmniej zniechęcona: Myślenie o chodzeniu z białą laską, o tym, że ludzie wiedzą, że jestem niewidoma i czuję się niepełnosprawna. Nie chciałam się nawet z tym zmierzyć" - wspomina. "Ale chodziłam, brałam lekcje, aż wiedziałam, że nadszedł czas, abym miała psa przewodnika. Zawsze byłam zwolenniczką psów i wolałam używać psa jako narzędzia do poruszania się niż laski. Poza tym, chciałam mieć towarzystwo".

Z powodzeniem ukończyła wymóg GDB polegający na przejściu jednej mili do i z domu z laską. Następnie ukończyła dwa tygodnie szkolenia na miejscu w kampusie GDB w Oregonie, gdzie została połączona z Lylą, żółtym labradorem angielskim.

Becker zaczęła prowadzić zajęcia w Instytucie Braille'a i pomagać innym w przejściu przez utratę wzroku. Prowadzi 14-tygodniowe zajęcia na temat świadomości sensorycznej. "To pomaga rozwijać i kształcić inne zmysły, kiedy zaczynasz tracić wzrok" - mówi. "To mnie upokarza. Teraz nie mam wzroku. Moje przejście do Instytutu Braille'a, nauka posługiwania się białą laską, a następnie nauka posiadania psa przewodnika nauczyły mnie wiele o sobie i poczuciu niezależności. Mogłam mówić o psach przewodnikach i o ślepocie - i być nauczycielem".

Została ambasadorem Instytutu Braille'a, prowadząc grupy wsparcia dla osób słabowidzących w całym Orange County w Kalifornii. Pracowała również dla GDB jako przedstawiciel ds. kontaktów z absolwentami, organizując warsztaty i pomagając ludziom w poznawaniu "stylu życia psów przewodników".

Obecnie, mając 66 lat, Becker znajduje największą przyjemność w podróżowaniu. "Bycie z psem przewodnikiem i w społeczności osób niewidomych zaprowadziło mnie w różne miejsca" - mówi. "Poproszono mnie, abym była głównym mówcą tutaj lub ambasadorem tam. Nigdy wcześniej nie robiłam tego typu rzeczy i nigdy dużo nie podróżowałam. Po prostu wskakiwałam do samolotów z moim psem przewodnikiem, chodziłam do hoteli i próbowałam wszystko rozgryźć. Zadaję pytania i zbieram wskazówki, aby móc dzielić się z innymi tym, jak łatwe może być podróżowanie z lub bez sprawnego wzroku. To jest naprawdę ekscytujące i bardzo mnie napędza do podróżowania w różne miejsca".

Od czasu przejścia Lyli na emeryturę, Becker regularnie podróżuje ze swoim psem przewodnikiem, Anchorage, żółtym labradorem. "On dodaje mi odwagi" - mówi. Obecnie para planuje wycieczkę do Australii i Nowej Zelandii. Becker nie obawia się już nauki nowych umiejętności, odkrywania nowych miejsc, a nawet latających piłek tenisowych - Anchorage z przyjemnością radzi sobie z nimi, gdy jest poza służbą.

Więcej na temat podróżowania z psami przewodnikami, w tym przygody Beckera z Lylą i Anchorage, można przeczytać w książce "Traveling Tails".

5/26/15

Lauren Hauptman
Lauren Hauptman INK