Trudności, podróże i piłki tenisowe

Linda Becker przestała grać w tenisa w nocy, ponieważ nie mogła zobaczyć piłek, które na nią lecą. "Przypadkowo zobaczyłam w telewizji coś o ślepocie nocnej, więc poszłam do mojego optometrysty" - mówi Becker. Potwierdził on, że ma ślepotę nocną i wysłał ją na dalsze badania. Okulista powiedział jej: "Przykro mi, ale ma pani retinis pigmentosa i pewnego dnia będzie pani niewidoma".

"Jako młoda matka nie mogłam sobie tego wyobrazić" - mówi Becker. Więc weszła w dekadę zaprzeczania, dopóki nie zaczęła przechylać na bok innych samochodów podczas jazdy. "Pewnego dnia wjechałam na swoje osiedle, a nad maską mojego samochodu rozległo się uderzenie. Pomyślałam: 'O mój Boże, co ja zrobiłam? Czy zabiłem kogoś?" Zjechałem na pobocze, a policjant, który akurat jechał za mną, podszedł do mojego okna. Byłem zdruzgotany. Zapytałem: "Co ja zrobiłem?" Powiedział mi, że biegacz, który nie zwracał uwagi, potknął się o maskę mojego samochodu. Ale wiedziałem, że gdybym lepiej widział, to bym się zatrzymał. To był dzień, w którym odłożyłem kluczyki od samochodu".

Radzenie sobie z Retinitis Pigmentosa

Zachęcona przez swoje dzieci do kupienia psa przewodnika, Becker zadzwoniła do organizacji Guide Dogs for the Blind (GDB). Dowiedziała się, że zanim otrzyma psa, musi mieć umiejętności orientacji i poruszania się (O&M), w tym umieć chodzić z białą laską.

"Zadzwoniłam do Instytutu Braille'a i było to co najmniej zniechęcające: Myślenie o chodzeniu z białą laską, posiadanie ludzi, którzy wiedzą, że jestem niewidoma i czuję się niepełnosprawna. Przechodzenie przez to całe przejście - nie chciałam nawet stawić temu czoła" - wspomina. "Ale chodziłam i brałam udział w zajęciach, aż wiedziałam, że nadszedł czas, aby mieć psa przewodnika. Zawsze byłam zwolenniczką psów i wolałam używać psa jako narzędzia do poruszania się niż laski. Ponadto, chciałam mieć towarzystwo".

Z powodzeniem ukończyła wymóg GDB polegający na przejściu jednej mili do i z jej domu z laską. Następnie ukończyła dwa tygodnie szkolenia na miejscu w kampusie GDB w Oregonie, gdzie została sparowana z Lylą, żółtym labradorem angielskim.

Becker zaczęła prowadzić zajęcia w Instytucie Braille'a i pomagać innym w przejściu przez proces utraty wzroku. Prowadzi 14-tygodniowe zajęcia z zakresu świadomości sensorycznej. "To pomaga rozwijać i kształcić inne zmysły, kiedy zaczynasz tracić wzrok" - mówi. "To mnie upokarza. Teraz nie mam wzroku. Moje przejście do Instytutu Braille'a, nauka posługiwania się białą laską, a następnie nauka posiadania psa przewodnika, nauczyły mnie wiele o sobie i poczuciu dużej niezależności. Mogłam mówić o psach przewodnikach i mówić o ślepocie - i być nauczycielem".

Została ambasadorem ds. kontaktów zewnętrznych w Instytucie Braille'a, ułatwiając tworzenie grup wsparcia dla osób słabo widzących w całym Orange County w Kalifornii. Pracowała również dla GDB jako przedstawiciel ds. kontaktów z absolwentami, organizując warsztaty i pomagając ludziom poznać "styl życia psów przewodników".

Obecnie, mając 66 lat, Becker znajduje największą radość w podróżowaniu. "Bycie z psem przewodnikiem i w społeczności niewidomych zaprowadziło mnie w różne miejsca" - mówi. "Poproszono mnie o bycie głównym mówcą tutaj lub ambasadorem tam. Nigdy wcześniej nie robiłam tego typu rzeczy i nie podróżowałam zbyt wiele. Po prostu wskakiwałem do samolotów z moim psem przewodnikiem, chodziłem do hoteli i starałem się wszystko zrozumieć. Zadaję pytania i zbieram wskazówki, aby móc dzielić się z innymi tym, jak łatwe może być podróżowanie z lub bez sprawnego wzroku. Jest to naprawdę ekscytujące i bardzo mnie napędza do odwiedzania różnych miejsc".

Od czasu przejścia Lyli na emeryturę, Becker regularnie podróżuje ze swoim psem przewodnikiem, Anchorage, żółtym labem. "On dodaje mi odwagi" - mówi. Obecnie para planuje podróż do Australii i Nowej Zelandii. Beckera nie przeraża już nauka nowych umiejętności, odkrywanie nowych miejsc czy nawet latające piłki tenisowe - Anchorage całkiem chętnie zajmuje się tym, gdy jest po służbie.

Więcej na temat podróżowania z psami przewodnikami, w tym przygód Beckera z Lylą i Anchorage, przeczytaj "Traveling Tails".

5/26/15

Lauren Hauptman
Lauren Hauptman INK